ΑΥΤΟΝΟΜΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ – ΑΓ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Δ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
8 Μάρτη 2020
Παγκόσμια ημέρα της
γυναίκας
( Καταθέσαμε πρόταση στο Δ.Σ. της Δ΄ΕΛΜΕΘ για
συμμετοχή στην πορεία στις 8 Μάρτη αλλά ΔΑΚΕ και ΑΣΕ-ΠΑΜΕ ψήφισαν πρόταση της
ΑΣΕ για συγκέντρωση στις 7 Μάρτη!!!! )
Συμμετέχουμε στη
συγκέντρωση - πορεία που οργανώνεται την 8η Μάρτη στο άγαλμα του Βενιζέλου,
στις 12 το μεσημέρι, από σωματεία και
γυναικείες οργανώσεις της πόλης.
Η 8η Μάρτη , Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στη μνήμη του ηρωικού αγώνα των εργατριών της Νέας Υόρκης το 1857, έχει
καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως μέρα-
σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην
εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια .
Παρά τις
σημαντικές κατακτήσεις των αγώνων του
εργατικού και του γυναικείου κινήματος για τα δικαιώματα και την ισότητα των
γυναικών, η ανισότητα παραμένει.
Την περίοδο της καπιταλιστικής
κρίσης και της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων από το κεφάλαιο, την
ΕΕ και τις απανταχού κυβερνήσεις, οι εργαζόμενες γυναίκες χτυπιούνται διπλά και
τριπλά.. Η εφαρμογή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού έχει επιφέρει διάλυση
των δημόσιων κοινωνικών δομών και οι γυναίκες της εργατικής τάξης βρίσκονται να
καλύπτουν δωρεάν και "εθελοντικά" όλες τις ανάγκες της κοινωνικής
στήριξης και πρόνοιας: παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς κι ανήμπορους της κάθε
οικογένειας, παρέχουν από ψυχολογική στήριξη, μέχρι κάθε είδους φροντίδα, που
λογίζεται στην ιδιωτική σφαίρα, στον "αόρατο" χώρο του σπιτιού.
Στο εργασιακό πεδίο, επίσης, οι γυναίκες
κατέχουν τις περισσότερες θέσεις επισφαλούς εργασίας, βρίσκονται άνεργες σε
μεγαλύτερο βαθμό και, ακόμα και στο Δημόσιο τομέα, όπου η ισότητα είναι νομικά
κατοχυρωμένη, οι γυναίκες δεν εξελίσσονται ιεραρχικά, με αποτέλεσμα οι αποδοχές
τους να είναι κατώτερες των ανδρών συναδέλφων τους.
Οι αντιασφαλιστικές
"μεταρρυθμίσεις" έχουν αφαιρέσει οποιαδήποτε ευνοϊκή ρύθμιση υπήρχε
νομικά, ως στοιχειώδες αντάλλαγμα για τις δωρεάν υπηρεσίες που παρέχουν οι
γυναίκες σε κάθε σπίτι και οικογένεια, υπηρεσίες απαραίτητες για την κοινωνική
αναπαραγωγή.
Η σεξιστική βία και οι σεξουαλικές
παρενοχλήσεις, από λεκτικές, έως πιο άγριες, από εργοδότες και ιεραρχικά
ανώτερους, φανερώνουν την υποτίμηση των γυναικών και το ρόλο που τους επιφυλάσσει
το σύστημα στο οποίο ζούμε και δουλεύουμε, ώστε να κερδίζει διπλά από την
εκμετάλλευση και την καταπίεση των γυναικών. Ιδιαίτερα στα χρόνια της
λιτότητας, η σεξιστική βία αυξάνεται με τον εκβιασμό της ανεργίας, αφήνοντας
τις γυναίκες εργαζόμενες πιο εκτεθειμένες στους όλο και πιο ανεξέλεγκτους κι
ασύδοτους εργοδότες. Αλλά αυξάνεται και η βία στο σπίτι, στο δρόμο και στο σχολείο (κανείς μας και
καμμιά δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση των γονιών της Ελένης Τοπαλούδη , του κοριτσιού που έγλειψε
την τουαλέτα, ή των παιδιών της Σούζαν Ήτον.
Η κοινωνία των εργαζομένων δεν έχει κανένα
συμφέρον από την εκμετάλλευση και καταπίεση του μισού εργατικού δυναμικού, των
γυναικών. Τα κέρδη από την αόρατη εργασία των γυναικών στο σπίτι και από την
καταπίεση των γυναικών στη δουλειά, το δρόμο, τις γειτονιές, τα πανεπιστήμια,
τα σχολεία, πηγαίνουν στο κεφάλαιο.
Όπως επίσης δεν έχει κανένα συμφέρον από
την άρνηση στις γυναίκες του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση του σώματός τους μέσα
από την απαγόρευση του δικαιώματος στην έκτρωση. Η ταύτιση της εκούσιας
έκτρωσης με φόνο, από την ιερά σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδας, σε συνέχεια
της δράσης παραθρησκευτικών οργανώσεων που το τελευταίο διάστημα έχουν
στοχοποιήσει το παραπάνω δικαίωμα, ξυπνάει μνήμες μεσαίωνα. Κάθε γυναίκα έχει
δικαίωμα στην άμβλωση, και η πολιτεία έχει την υποχρέωση να το παρέχει, δωρεάν
και με ασφάλεια. Επιπρόσθετα, το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής, στο οποίο
επίσης αντιδρά η εκκλησία, είναι ένα βασικό εργαλείο για την αποφυγή μιας
ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και πρέπει άμεσα να εισαχθεί στα σχολεία.
Ειδικότερα, για τις αναπληρώτριες
συναδέλφισσες και τις άδειες που δικαιούνται, η άδεια 3,5 μηνών ανατροφής που
δόθηκε πέρυσι το Μάρτιο, ενώ αποτελεί μια νίκη του κινήματος μετά από τις
πιέσεις που δέχθηκαν υπουργείο και διευθύνσεις εκπαίδευσης, δεν αρκεί! Στην
ουσία ελάχιστες μητέρες μπορούν να την χρησιμοποιήσουν ολόκληρη, μόνο αν έχουν
οργανώσει «σωστά» το πότε θα γεννήσουν προκειμένου να την πάρουν μέσα στο
διάστημα της σύμβασής τους και να μπορέσουν να μην διακόψουν τον θηλασμό και να
αφήσουν το μωρό τους μόνο του την επόμενη χρονιά αν και εφόσον
επαναπροσληφθούν. Εννοείται πως ακόμα δεν έχουν δοθεί στις αναπληρώτριες άδειες
επαπειλούμενης κύησης και ασθένειας τέκνου με αποδοχές, ένσημα και προϋπηρεσία.
Την ίδια στιγμή οι αναπληρωτές πατέρες δεν δικαιούνται τίποτα, ενώ τα χρήματα
που στερούνται οι αναπληρώτριες μητέρες κατά την άδεια κύησης και λοχείας, αφού
καταβάλλονται αποδοχές και ένσημα μόνο για τις πρώτες 13 μέρες, καθώς και ο
περιορισμός των 200 ενσήμων που πρέπει να έχει συγκεντρώσει η αναπληρώτρια για
να την πάρει είναι κατάφορη αδικία! Αντί μάλιστα το υπουργείο να νομοθετήσει
ώστε να αρθούν οι διακρίσεις σε βάρος των αναπληρωτριών συναδελφισσών φέρνει
τριετή αποκλεισμό από την πρόσληψη αναπληρωτών και μονίμων αν δεν δεχτούν την
θέση πρόσληψης, χαρακτηρίζοντας τους και από πάνω «αφερέγγυους». Αυτό πρώτα και
κύρια πλήττει τις αναπληρώτριες μητέρες που δεν μπορούν να αποχωριστούν τα
παιδιά τους ή να πάνε σε ένα δύσκολα προσβάσιμο μέρος με ένα μωρό, με
αποτέλεσμα όχι μόνο να μένουν άνεργες και να πέφτουν στον πίνακα για χρόνια,
αλλά και να μην μπορούν να ξαναδουλέψουν στην εκπαίδευση.
Ζητάμε:
· Πλήρη
προστασία της μητρότητας – 9μηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές
εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της
προϋπηρεσίας
· Πλήρη
προστασία της κύησης, ακώλυτη χορήγηση γονικών αδειών και άδειας ασθένειας
τέκνου και 5μηνης άδειας επαπειλούμενης κύησης με πλήρεις αποδοχές, καταβολή
ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας
· Πλήρη
καταβολή μισθού και ενσήμων κατά τη διάρκεια της άδειας τοκετού και λοχείας
δίχως τον περιορισμό των 200 ενσήμων τη διετία - Κανένας αποκλεισμός από
παροχές μητρότητας για τις άνεργες συναδέλφισσες - Αύξηση της άδειας κύησης και
λοχείας σε περιπτώσεις πολύδυμης κύησης και πολυτεκνίας - Συμπερίληψη των
περιπτώσεων υιοθεσίας
· Αναδρομική
προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων για όσες/ όσους εξαναγκάστηκαν σε
χρήση των αδειών άνευ αποδοχών
· Πλήρη
εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα
· Μόνιμη
και σταθερή εργασία για όλες και όλους
Η 8 Μάρτη δεν είναι απλώς «η μέρα της γυναίκας». Είναι η
μέρα που αναφέρεται σε μεγάλους και καθοριστικούς, για το εργατικό και λαϊκό
κίνημα συνολικά, αγώνες των γυναικών.
ΙΣΟΤΗΤΑ-
ΑΓΩΝΑΣ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
Για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη
μόρφωση, στη ζωή
Για την ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου,
κυβερνήσεων, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.
